Czas powstania: 1850 r.
Wymiary: wysokość - 24 cm, szerokość - 43 cm
Materiał i technika: akwarela
Tym razem eksponatem miesiąca jest akwarelowy wizerunek najstarszej córki Marianny Orańskiej i Albrechta Hohenzollerna – Charlotty (właśc. Fryderyki Luizy Wilhelminy Marianny Charlotty). Portret został wykonany w 1850 r., co oznacza, że Charlotta ma na nim 19 lat.
Autorem tej uroczej akwareli jest Samuel Friedrich Diez (1803-1873), którego artystyczne zdolności, zwłaszcza wyjątkowy talent do portretu, dostrzeżono bardzo szybko. Zaraz po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, w roku 1833 został mianowany nadwornym malarzem księcia Bernharda II von Sachsen-Meiningen. Pracował również dla odbiorców na licznych dworach europejskich. W późniejszym okresie twórczości, w ostatnich 10 latach swojego życia, poświęcił się malarstwu rodzajowemu i pejzażowemu.
Sportretowana młoda kobieta siedzi w fotelu, w wytwornie urządzonym wnętrzu, z książką na kolanach. Ma na sobie obszerną suknię w drobne prążki, z szeroką bertą i aksamitny, złocistobrązowy żakiet oraz rozdzielone na dwoje, upięte włosy przyozdobione wstążkami – fryzurę mężatek. Siedzi zapatrzona w dal, lekko uśmiechnięta - zrelaksowana i spokojna, o twarzy pełnej młodzieńczego wdzięku i świeżości. Kompozycja obrazu jest bardzo wyważona, statyczna, a kolory pastelowe i nieco przytłumione. Portret powstał w roku, w którym Charlotta wyszła za mąż za syna księcia Bernarda II – Jerzego II von Sachsen-Meiningen. Po ślubie mieszkała z mężem w Berlinie, Poczdamie i Meiningen. Zmarła pięć lat później, po urodzeniu czwartego dziecka.
Ciekawostkę stanowi fakt, że kopia prezentowanego portretu jest obecnie eksponowana w Museo Villa Carlotta w Tremzzo, nad jeziorem Como w północnych Włoszech. Willa słynie zarówno ze zgromadzonych w niej kolekcji dzieł sztuki, jak i z otaczającego ją rozległego ogrodu botanicznego. Na początku XIX wieku jej właściciel, Giovanni Battista Sommariva, dokonał zakupu serii arcydzieł największych artystów swojej epoki, w tym Antonio Canovy i Bertela Thorvaldsena, i to one stanowią trzon obecnej kolekcji. W 1843 roku willę kupiła księżna Marianna Orańska, która kilka lat lata później podarowała ją Charlotcie (stąd obecna nazwa „Villa Carlotta”), jako prezent ślubny. Obecnie na drugim piętrze willi prezentowane są prywatne apartamenty, meble i przedmioty księżnej Charlotty. Bardzo możliwe, iż przedstawione na portrecie wnętrze ilustruje jeden z apartamentów wspomnianej willi.
