Jadwiga Krawczyk urodziła się 8 marca 1954 roku w rodzinie robotniczej. Nie posiada wykształcenia w kierunku malarstwa, ale wiele lat zawodowo zajmowała się działalnością artystyczną - projektowaniem wnętrz. Jej przygoda ze sztuką zaczęła się zaledwie kilka lat temu, tj. w 2007 roku. Zapoczątkowała ją rzeźba. Kilka bali drewna, siekiera, piła łańcuchowa, parę dłutek i nic więcej do szczęścia. Tylko całe obejście tonęło w wiórach i trocinach. Do dziś kilka posagów stoi w ogrodzie. Próbowała również rzeźby w glinie oraz malowania na jedwabiu. Malarstwo sztalugowe stało się jej schronem, kiedy bez uprzedzenia posypało się zdrowie. Zauroczyło ją malarstwo pani profesor Moniki Kamińskiej, malarki i wykładowcy Uniwersytetu Opolskiego. Dziś jest jej nauczycielem i przyjacielem. To ona pokazała jej jak trzymać pędzel i używać farb. Sprawiła, że uwierzyła w siebie i wciąż inspiruje ją swoim malarstwem, motywując do dalszego doskonalenia się w tej sztuce. Fascynacją i tematem prac Jadwigi Krawczyk jest człowiek – jego ciało fizyczne oraz emocje, czyli to co w duszy gra. A wdzięcznym tematem jest ciało kobiety, ale także jej wrażliwość i delikatność. Pomimo niedługiego stażu w malarstwie, brała udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych.
