Prezentowana fotografia została wykonana w 1954 roku przez Józefa Drzazgę. Pokazuje ona wygląd ulicy Wrocławskiej, sfotografowanej od strony Rynku, w kierunku wieży Wrocławskiej i ulicy Kolejowej. Po obu stronach ulicy widać ciąg kamienic, mocno naruszonych podczas działań wojennych. Na pierwszym planie znajduje się budynek oznaczony numerem 17. Ściany kamienicy są osmalone od pożarów, które trawiły domy podczas przechodzenia frontu przez Nysę oraz w późniejszych latach, kiedy liczne pożary wybuchały z różnorodnych powodów min. przez niedostateczne zabezpieczenie budynków, niefrasobliwość ludzi lub zwyczajne zaprószenie ognia. Przed ścianą frontową domu ułożono kilka rzędów cegieł pochodzących z rozbiórki kamienic i przeznaczonych zapewne do wywozu. Chodnik prowadzący wzdłuż ulicy wyłożony był nierównym brukiem i porośnięty kępami trawy. W głębi widać podmurówkę Pięknej Studni. Sama krata studni wykonana w 1686 roku przez Wilhelma Hellewega, znajdowała się w tym czasie w Składnicy muzealnej i miała zostać poddana zabiegom konserwatorskim. Zdjęcie to jest jednym z ostatnich świadectw wyglądu ulicy przed całkowitym wyburzeniem obu pierzei kamienic. Decyzją ówczesnych władz, jeszcze w tym samym roku (1954), dokonano masowych rozbiórek i wkrótce wygląd ulicy zmienił się najpierw w całkowicie pustą przestrzeń, a następnie została ona zabudowana blokami. Wymiary zdjęcia: 40 x 30 cm.
