Krzysztof Okoń - "Mój świat. Moja modlitwa"
Malarstwo na szkle i rzeźba
Wystawa czynna: 20.01.2023 - 22.02.2023
Kuratorka: Ewelina Kucia
Wernisaż: Fotorelacja
Krzysztof Okoń to artysta wszechstronny. Z wykształcenia muzyk, odnoszący sukcesy międzynarodowe wiolonczelista, z zamiłowania malarz obrazów na szkle. Miłość ta zrodziła się z młodzieńczej fascynacji sztuką ludową. Artysta wielokrotnie przywoływał postać swojej krewnej, Heleny Średniawy, będącej kustoszem w Muzeum Tatrzańskim, która odkrywała przed nim obrazy malowane na szkle.
Zaczęło się od tworzenia niewielkich obrazów wypełnionych górskimi zbójnikami. Początkowo Artysta traktował malarstwo jako oderwanie od wymagającej wielkiej precyzji i skupienia gry na wiolonczeli. Z czasem to ono stało się jego główną drogą i profesją.
Pierwsze prace, przedstawiające motywy ewangeliczne, wyróżniały się zdecydowaną kolorystyką, w której dominowały ekspresyjne czerwienie, prostą formą i wyrazistą twardą linią. Wkrótce malarstwo Krzysztofa Okonia zyskało indywidualny i niepowtarzalny styl. Jego muzykalność znalazła odzwierciedlenie w harmonijnej kresce tworzącej subtelny rysunek, a barwa stała się dominantą, określającą nastrój sceny.
Podziwiając malowidła na szkle nie sposób pominąć znaczenia światła. W obrazach Artysty stanowi ono źródło swoistej aury, potęgującej tajemniczość, wyzwalającej hipnotyzujący świat.
Tematyka dzieł Krzysztofa Okonia oscyluje w kręgu historii biblijnych. Krzysztof Okoń jest człowiekiem głęboko wierzącym. Tworzenie jest dla niego formą modlitwy i kontemplacji. Rezultat pracy stanowi bez wątpienia ślad jego osobistych refleksji. Sztuka, która powstaje, pozwala widzowi na zanurzenie się w sferę sacrum, uczestnictwo w mistycznym przeżyciu.
Obrazy, które artysta powołuje do życia przepełnione są harmonią, blaskiem i mistycyzmem. Krzysztof Okoń nie zajmuje się jednak tylko malarstwem. Jego dorobek twórczy obejmuje także rzeźbę, płaskorzeźbę i grafikę. Drewniane dzieła charakteryzują się surową, wręcz ascetyczną formą, przypominają o początkach twórczości Artysty zainspirowanego podhalańskim folklorem. Kanciaste kształty, widoczne ślady dłuta są przeciwieństwem koronkowej kreski szklanych malowideł.
Artysta wystawiający w kraju i za granicą doceniany jest przez wielu znawców. Warto tu zacytować słowa krytyka sztuki, Jeana Lebourga (Genewa, 1990):
Cóż to to za wróżka pochyliła się nad kołyską polskiego artysty, aby mu ofiarować tyle talentów? Ale nie pora mówić o muzyku, miłośniku von Karajana, lecz o malarzu i jego sztuce. I tu nasuwa się porównanie polskiego malarza z jego wielkim poprzednikiem: Okoń i Chagall są braćmi. Braćmi wywodzącymi się z tej samej kultury, braćmi tego samego duchowego „pokarmu”. Obydwaj przynoszą przesłanie nasycone magią poezji i dziecięcą radością, równocześnie przepełnione tysiącletnią tradycją.
Podczas nyskiej prezentacji dzieł tego znakomitego krakowskiego Artysty zobaczymy sceny starotestamentowe, Bożego Narodzenia, wydarzenia z życia Jezusa, motyw Pasji oraz postaci świętych. Dopełnieniem wystawy będą rzeźby.
Ewelina Kucia
Krzysztof Okoń
Urodził się w 1939 r. w Warszawie. Początkowe lata życia spędził w Zakopanem.
Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie oraz w Accademia di Santa Cecilia w Rzymie pod kierunkiem znakomitego wiolonczelisty i pedagoga Enrico Mainardiego.
Od 1965 r. koncertował z założonym przez siebie Trio Krakowskim, z którym zdobywał prestiżowe nagrody, m.in. I nagrodę Premio A. Vivaldi na konkursie muzyki kameralnej w Sienie (1965) i nagrodę miasta Rzymu (1973). Jako solista z zespołem smyczkowym Al’Antico wygrał konkurs Fundacji Herberta von Karajana w Berlinie. Przez trzydzieści lat Krzysztof Okoń był profesorem w Szkole Muzycznej w Krakowie.
Działalność malarską rozpoczął pod koniec lat 60. ubiegłego wieku. Źródłem jego twórczości były podhalańskie obrazy na szkle. Artysta szybko wypracował własny wyjątkowy styl odbiegający od tradycyjnego malarstwa ludowego, postrzegany przez krytyków jako
wyrafinowany prymitywizm. Kolejne lata były okresem eksperymentowania z rzeźbą w drewnie. Artysta docenił możliwość większej ekspresji, jaką daje ten materiał. Żeby odświeżyć swoje twórcze doznania, w latach 90. Okoń skierował swoje zainteresowania ku grafice.
Krzysztof Okoń od kilkudziesięciu lat mieszka i tworzy w Krakowie. Szczególnym wyróżnieniem dla Artysty jest Nagroda im. św. Brata Alberta przyznana mu w 1992 za wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki sakralnej.
Ważniejsze wystawy indywidualne
1969, 1974, 1979, 1984, 1996 - Zakopane, Muzeum Tatrzańskie
1973, 1982, 1992 - Zakopane, Galeria BWA
1975 - Warszawa, Galeria Ars Polona
1978 - Radom, Muzeum im. Jacka Malczewskiego
1980, 2000, 2005 - Warszawa, Państwowe Muzeum Etnograficzne
1981 - Leverkusen (Niemcy), Galeria Bayer
1983 - Strasbourg (Francja), Galeria Art. Sans Frotiere
1985 - Heidelberg (Niemcy), Faselsad Gallerie
1986 - Castelo Franco Veneto (Włochy), Casa Giorgione
1989 - Sztokholm, Galeria „LʼEstage"
1992 - Hambach (Niemcy) Hambacher Schloss
1991 - Budapeszt, Ośrodek Kultury Polskiej
1994, 1996, 2011- Krynica-Zdrój, Muzeum Nikifora
2000, 2005 - Warszawa, Państwowe Muzeum Etnograficzne
2001 - Kopenhaga Biblioteka Centralna
2005 - Radom (Muzeum Okręgowe)
2010 - Muzeum Okręgowe w Bielsku Białej
2012 - Katowice, Muzeum Śląskie, Katowice
2013 - Bielsko-Biała, Galeria Sztuki, Regionalny Ośrodek Kultury
2014 - Kraków, Muzeum Archidiecezjalne im. Kardynała Karola Wojtyły, Kraków
2020 - Legnica, Muzeum Miedzi
