Fryderyka Luiza Wilhelmina Marianna Charlotta (1831-1855) była najstarszą córką Marianny i Albrechta. W 1850 r. w Charlottenburgu wyszła za księcia Jerzego, zyskując tytuł księżnej von Sachsen-Meiningen. W prezencie ślubnym otrzymała od matki willę „Carlotta” nad jeziorem Como we Włoszech. Po ślubie mieszkała z mężem w Berlinie, Poczdamie i Meiningen. Charlotta zmarła po urodzeniu czwartego dziecka, została pochowana w Meiningen. O tej postaci i jej „dorosłym” portrecie pisaliśmy w poście 28 maja.
Friedrich Wilhelm Nikolaus Albrecht Hohenzollern (1837-1906) był jedynym synem Marianny i Albrechta. W 1873 roku ożenił się z księżniczką Marią von Sachsen-Altenburg, z którą miał trzech synów. Po śmierci matki otrzymał w spadku pałac w Kamieńcu Ząbkowickim.
Jak wszyscy męscy potomkowie pruskich Hohenzollernów dostał mundur i stopień porucznika w wieku 10 lat. Mając lat 16 zaczął służbę wojskową, po czym udał się na studia na uniwersytecie w Bonn. Po ukończeniu studiów bardzo szybko awansował, uzyskując stopień pułkownika, a następnie generała. Albrecht brał udział w pierwszych dwóch wojnach "bismarckowskich", a także w wojnie prusko-francuskiej 1870-1871. Za zasługi w tej wojnie otrzymał Żelazny Krzyż I i II klasy.
Od 1883 ks. Albrecht był Wielkim komturem (komandorem) pruskich joannitów. W 1885 roku otrzymał tytuł regenta księstwa Braunschweig-Lüneburg.
W niderlandzkiej wersji Wikipedii można wyczytać ciekawostkę: książę Albert był także kompozytorem. Cała rodzina była ściśle związana z pruską muzyką wojskową: jego ojciec skomponował trzy marsze, matka przyczyniła się do stworzenia „Parade-Marsch für die Kavallerie” , jego siostra Charlotta skomponowała pięć marszów. Wszystkie następnie zostały włączone do „Preußische Armeemarsch-Sammlung” (Zbiór marszów wojskowych Prus). Sam Albrecht, jako dowódca wojsk konnych, skomponował „Kavallerie Parademars”, który został włączony do tej samej kolekcji.
Po śmierci został pochowany w ufundowanym przez siebie mauzoleum rodzinnym w Kamieńcu Ząbkowickim.
Omawiany portret, będący prawdopodobnie częścią wyposażenia pałacu w Kamieńcu Ząbkowickim, ewakuowany w 1945 roku, odnaleziony w Czechosłowacji, skąd przekazany do zbiorów Muzeum w Nysie w 1963 roku. Zwiedzający mogą go podziwiać na ekspozycji stałej w ostatniej sali „Galerii malarstwa zachodnioeuropejskiego XV-XIX w.”